سفرنامه، سفر من به جنوب و جنوب شرقی آسیا ... مقدمات سفر م از ایران

 روز بیست ویکم تا روز بیست چهارم اکتبر در واقع روز بیست چهارم آخرین روز ویزا من هست یکماه گشت گذار در این کشور چند مذهب وچند فرهنگ ارزان شگفت انگیز تمام میشود من  27 ساعت در قطار کلاس متوسط A 3 دم این کلا س هر کوپه شش تخت چرمی که هر مسافر دو ملاحفه تمیز ویک پتو دارد  یک بطری آب 1/5 لیتر ی هم داره در هند آب قابل شرب نیست خودشان هم نمی خوردند هر خانه ای یک دستگاه کوچک تصفیه آب دارد  که برای مصرف آن را پر میکنند من هرجا که هاست بودم قبل از ترک  خانه از میزبانم می خواستم بطری من پر کند و اغلب مثل کشور خودمان در بیرون از مغازه ها کلمن پر از آب هست شما می توانید بطری همراهتان را پر کنید یا از جایی که غذا میخو رید یک بطری آب 1 لیتری 20 روپیه است وچون مسافر راه زیاد میرود. وهوا گرم شرجی هست مصرف روز ی سه بطری دارید. در شهر های خیلی سنتی آب را در ظروف سفالی بشکل گلدان میریزند و ملاقه ایی در آن ودو سه لیوان در کنارش تا مردم بتوانند مصرف کنند،  بلاخره روز بیست و دوم به چنای یکی از جنوبی ترین شرقی هندوستان رسیدم من این شهر را برای آخرین مسیرم انتخاب کردم که به کشور جزیره سریلانکا نزدیک است من بلیط سریلانکا را از شه ماه پیش از شرکت هواپیمایی airasia india  به قیمت مناسب 101$ رزرو کرده بودم،  وساعت 9 شب بوسیله مترو 25 روپیه واز ایستگاه مترو تا درب هتلی که محل قرارمان بود با ریکشا 60  روپیه شد رسید م بعد از 35 دقیقه میزبانم آمد. با یک ماشین شیک همراه همسر ودختر کوچولو ش و مهمانی  از ژاپن که یک دختر 26 سالة قرار بود اتاق خواب را با من مشترک استفاده کند من واین مهمان ژاپنی دوستان خوبی شدیم این میزبان هند ی من کلا فرهنگ هند ی را کنار گذاشته بودند لباس مثل ما می پوشیدند و کلا به زبان انگلیسی صحبت میکردن بطوریکه دخترشان اصلا هندی بلد نبود ما شب همین رسیدم خوابیدیم فردا 23 اکتبر من بوسیله دوست ژاپنی ام عوض وبسایت کار در قبال غذا و جای خواب شدم حق عضویت 29 دلار بود که دوست ژاپنی ام با ویزا کارتش پرداخت ومن نقدا به او پرداخت کردم هنوز با این سایت درخواست کار می دهم صبح میزبان جایی برای گردشگری بمن معرفی کرد. کروکی مسیر رفت وبرگشت را برام نوشت کوشید ومن با ذوق وشوق شروع به بررسی شهر  چنای کردم وراه پیشنهادی میزبان را با اتوبوس طی کردم، چنای شهری با دو بافت بکر طبیعی ومدرنیته تنگاتنگ هم در خود دارد البته در زمانی که. من آنجا بودم خیابان ها درون شهر زیر سازی و اتوبانی در دست ساخت بود مثل همه شهرها هند قسمت قدیمی و جدید در شهر بود قسمت قدیمی آثار از دروازه قدیمی شهر معابد واین قسمت شلوغ تر پر رفت وآمد تر بود اما قسمت جدید شهر برج ها مسکونی وفروشگاه های مدرن از لوازم خانگی تا لباس و لوازم آرایش با برند های معروف ویران رستوران های خوب شهرک های بسیار مدرن وزیبا در کنار همین شهرک ها باغهای بزرگ از میوه های استوایی پر نارگیل های سبز موزها با خوشه های بسیار بزرگ درختان انبه کلا در مناطق نزدیک به استوا جنوب شرقی آسیا درختان تنومند تر وبرگ ها بزرگتر  و میوه درشت تر هستند حتی سیفی جات آنها مثل  خیار و کدو وفاداران ها یا خیلی کوچک یا خیلی بزرگ. آنچه با دیدن جنوبی ترین شهر هند نظر من را جلب کرد. سیستم اداره خوب شهر های هند هست که فقط همه امکانات در یک شهر مثل تهران جمع نیست همه شهرها از امکانات نظیر هم برخوردار دارند. دهلی که حالا پایتخت هند هست ویژگی خاصی ندارد اتفاقا ایالت بنگال بسیار با حفظ آثار تاریخی و نگهداری  آنها مرمت باز سازی وایجا د امکانات برای گردشگری مردم خودشان و توریست از مدرنیته عقب نمانده اند ایالت بنگال دانشگاه های معروف و مهم بخصوص در رشته تخصصی ای تی دارد، به همین دلیل هست که با این فقر زیا ده اما مهاجرت بسیار کم هست همه برای بدست آوردن امکانات به پایتخت هجوم نمی آ ورند همه شهرها به نسبت از امکانات برخوردار هستند. اگر نیست برای همه نیست و اگر هست برای همه هست به نظر معقول تر به نظر میآید. در هر صورت جای معرفی شده زیاد جالب یا اصلا تاریخی نبود اما دریاچه زیبایی بود با غذ آ خوشمزه محلی. چنای این شهر جنوبی مثل کشور عزیزمان از سنن خاصی بر  خوردار بود خانم ها ودختر آن ریسمانی از گل مریم به  گیسو آن بافته خود می آویزند و مردان سنتی بجای شلوار لنگی کوتاه را در قسمت جلو با چین گره می زنند من چنای دوست داشتم وباران گرم و مطبوعی می بارید چنای زیاد شلوغ یا کثیف نبود. من فقط،یک روز در چنای بودم روز 23 اکتبر چون پرواز من در فرودگاه چنای ساعت سه صبح  بود من با سه ساعت زودتر باید حضور داشته باشم  این گردش وگزارش من از هند زیبا ومهربان و عزیز بود البته من درحین سفر هستم نوشته هایم بدون تصحیح منتشر می کنم وبدون عکس من از هر چیز و موردی که تعریف کردم عکاسی کردم در پیج فیسبوکی ام با عکس هست اما وقتی به ایران آمدم وبلاگ ام دو باره ادیت  میکنم وعکسهایی میگذارم