سفرنامه، سفر من به جنوب و جنوب شرقی آسیا ...

سی ویکم دسامبر من درست شب عید عازم چیانگ مای شدم روند سفرهایم نیاز به طرف شمال  تایلند داشت من میخواستم از شمالی ترین نقطه تایلند وارد لائوس شوم. من بلیط چیانگ مای میتوانستم از دفاتر توریستی به قیمت 1200  بات بخرم یا برم ترمینال mo chit به قیمت 500 بات بخرم  تایلند با توجه به تعطیلات شنبه و یکشنبه و تعطیلات شب عید چهار روز تعطیلی داشتند ترمینال قیامت بود ترافیک وحشتناک بود همه خیابان ها قفل شده بود بلاخره من به اتوبوس ام رسیدم و اتوبوس سبز رنگی بود و کارکنان کت سبز به تن داشتند وکمک راننده یک خانوم بود  فکر کنم از بانکوک تا چیانگ مای 10 یا 12 ساعت طول کشید

 چیانگ مای یکی از شهرها و جاذبه های گردشگری اصلی تایلند است. این شهر با پیشینه تاریخی غنی به عنوان مرکز فرهنگی، گردشگری و اقتصادی منطقه شناخته می شود. به همین دلیل میان گردشگران دنیا ارزش فراوانی دارد. چیانگ مای در فاصله هفتصد کیلومتری بانکوک و در محدوده رودخانه پینگ واقع شده است.

از نظر آب و هوایی معتدل و بارانی است. از آن جا که این شهر در منطقه کوهستانی واقع شده است، بیشتر اوقات هوای خنکی دارد. بهترین زمان برای مسافرت به این شهر بین ماه های دسامبر تا مارس است. باید بدانید در تابستان، هوای این شهر بسیار گرم است.

برای رسیدن به چیانگ‌مای می توان از انواع وسایل نقلیه همچون هواپیما، کشتی، اتوبوس، قطار و تاکسی استفاده کرد. این شهر را می توان ترکیب کاملی از رستوران های خوب، هتل های شیک، استراحتگاه های ارزان قیمت، پارک و معبد و ... دانست. در این شهر می توان علاوه بر تفریح، از غذاهای محلی تایلند نیز لذت برد..من در چیانگ مای یک  تخت خوابگاه زنان شبی 5 دلار اجاره کردم که وضعیت وامکانات خوبی داشت ودر قسمت باستانی و نزدیک به جاهای دیدنی قرار داشت  در این شهر اصلا وسیله رفت وآمد عمومی وجود ندارد از توک توک ( موتور سه چرخه اتاقک دار) یا وانت که دو ردیف نیمک که هر ردیف چهار تا پنج نفر مینشینند و به این وانت های قرمز رنگ می گویند اتوبوس قرمز قیمت مشخص نداشت واز توریست هر چه قدر می توانست می گرفت از روشهای کارشان این بود که قبل از به مقصد رسیدن جایی نگه می داشت پول از توریست می گرفت ولی از افراد بومی فکر می کنم قیمت مشخص میگرفتن با اطلاعاتی که بدست آوردم،  چند معبد معروف را پیاده در اطراف خوابگاهم میتوانستم ببینم، ویکی از مهمترین معابد کشور تایلند،  خارج شهر هست را برای روز بعد گذاشتم. واقعا چیانگ مای یک شهر بسیار زیبا وتوریستی من در این سفرها معابد زیاد دیده ام، اما چیانگ مای متفاوت است ویک رودخانه بسیار زیبا دارد و مراکز خرید و بازار و فروشگاهها وسایل سنتی وصنایع دستی لباس ها با پارچه های بافت سنتی وقدیمی تایلند کلاه ها وجلیقه ها شلوار ها از پارچه های بافت سنتی با رنگ آمیزی زیبا، اینجا تایلند به شکل بسیار متفاوت با بانکوک مدرن وپر هیاهو و مکان های خوشگذرانی است،چیانگ مای تایلند سنتی ویک شهر جنوب شرقی آسیا با تمام المانهای باستانی وسنتی  یک زیبایی قابل تحسین را ارایه می دهد و پر از توریست هست، توریست های این شهر متفاوت با توریست ها ی بانکوک هستند اینجا نقطه ایی از تایلند هست که توریست برای کشف وشناخت قوم سیام می آیند توریست های که دنبال شناخت فرهنگ این سرزمین هستند نه برای بد مستی و هرزگی،  امکان دیدنی داخل این شهر با اهلی زحمتکش وهنرمند عبارتنداز معبد سو آن داد wat suah dak معبد بسیار زیبا وقدیمی نزدیک دیوار قدیمی در خیابان سوتپ پراز مجسمه‌ها و مناره های زیبا.. و معبد بهارا سینک wat Phra sinh این معبد در بخش قدیمی شهر معماری خاصی دارد احترام خاصی برای آن قائل هستند و کتابخانه بزرگ وقدیمی دارد و معبد په پونگ wat pah pong  ورودی با شکوهی دارد و کاهنان معمولا در آن نماز میخوانند معبد په پونگ با جواهرات مختلفی تزیین شده است. کاهنان افراد بسیار مهربان وصبور ند می توان ساعت ها با آن ها حرف زد هنگام نماز حضور یافت هنگام کلاس درس حضور یافت در همه موقع با خوشرویی استقبال میکنند می توانید در هر زمان در هر شرایطی عکس بگیرید ، فقط نباید به آنها تماس یا دست زد که من با شوخی به آنها دست میزدم. انگار در سه دوره مختلف پسران باید در پاکودا محل زندگی وتحصیل کاهنان  مدتی زندگی وآموزش ببینند در کودکی ونوجوانی وبزرگ سالی اما همه آنها ضرورت واجباری ندارند که راهب ویا کاهن شوند من در شب عید به یکی از این معبد معروف رفتم مردم چیانگ مای مذهبی وبسیار اهل عبادت از پیر و جوان هستند بیشتر زنان و مردان نه فقط افراد مسن. جوانانشان از دختر و پسر لباس سپید پوشیده و عبادت می کردن   با توریست نهایت مهربانی را داشتند  یکی از بزرگترین و مهمترین عبادتگاه بوداییها  سراسر تایلند معبد دوای سوته Phra that doi Suthep هست مردم مومنین بودایی از تمام شهر های تایلند برای زیارت می آیند.این معبد در شمال غربی چیانگ مای واقع شده کاهنان از عبادتگاه های زیادی به این معبد رفت و آمد میکنند این معبد در ارتفاع و روی تپه ایی بلند قرار داره و به اندازه یک شهرک بزرگ هست پر از عبادت گاه کوچک وبزرگ که مردم بودایی در حال عبادت هستند با شمع و عود وگل های زرد داودی همراه دارند نثار مجسمه‌ها میکنند وزانو زده سر به خاک فرو می آورند. این معبد 309 پله داره که در راه مجسمه‌ها ی زیبا از اژدها طلایی و دختران کوچک با آرایش سنتی چهره ولباس وکلاه سنتی با توریست ها عکس میگیرند و البته آسانسور هم داره که باید 10 بات بدهی.  من با بررسی قبلی میدانستم ساعت 7 صبح باید با وانت قرمز به این معبد بروم که پنج توریست بودیم وپنج فرد محلی، که توریست ها را با نفری 50 بات به این معبد می بردند،  پس از باز دید وبرگشت با یک وانت قرمز دیگر به قیمت 120 بات، از معبد Phra that doi Suthep  به  دهکده آیی که به عنوان یک دهکده میراث فرهنگی یونسکو به ثبت رسیده است رفتم که این دهکده در کوهستان واقع شده است وبسیار سرد به نامBan mong Doi pui تمام مردم این دهکده لباس سنتی پوشیده و کلاه ها ی زیبا سنتی بر سر داشتند ومغازهاش ها لباس وکیف های سنتی که خودشان در حال دوختن در همان جا میفروختند و غذاهای خوشمزه سنتی که طبخ میکردن و میفروختند این دهکده پر از توریست وبرای مردم شغل ودرآمد ایجاد کرده بود از دختران جوان تا پسران جوان مشغول کار دوختن و فروش درفروشگاه ها بودند بسیار مودب و مهربان با توریست ها رفتار میکردن واقعا من از دیدن این دهکده لذت بردم یکی دیگر از جاذبه های توریستی چیانگ مای کارگاه پارچه کتان و ابریشم، که میبافند و می فروشند ویکی دیگر از جاذبه های توریستی ساختن چتر های زیبا پارچه ایی یا کاغذی با نقاشیهای گل وپرنده روی آنها بوسیله دختران وزنان می باشد، من در تایلند فقر کمتری دیدم، بیشتر مردم بخصوص نقش برجسته زنان در کار  خارج از خانه ونقش برجسته آنان در اقتصاد کاملا مشخص بود.  از چیانگ مای با 150 بات و4  ساعت راه به چیانگ رای آمدم در یک هاستل بسیار مدرن وزیبا یک تخت در خوابگاه زنان به قیمت 9 دلار گرفتم که وضعیت بسیار عالی داشت چیانگ رای یکی ار استان های شمالی و نزدیک  به دو شهر مرزی چیانگ خونگ chiang Khong که مرز تایلند و لائوس هست که از چیانگ رای به این شهر 1/5 ساعت راه با اتوبوس به قیمت 65 بات و شهر دیگر مرزی  mea sai هست که مرز بین میانمار وتایلند هست mea sai با چیانگ رای 1 ساعت فاصله با اتوبوس به قیمت 39 بات.  این شهر ( چیانگ رای)  به بزرگی چیانگ مای نیست چند مکان دیدنی وچند معبد در شهر دارد که زیبا هستند ولی از اهمیت آنچنانی برخوردار نیستند ولی چند مکان دیدنی مثل  museum smoking و cave fish و black house.  مهمترین آنها وشگفت آورترین آنها معبد سفید یاوات رونگ wat Rong که در 13 کیلومتری چیانگ واقع شده من از ایستگاه اتوبوس بین شهری با قیمت 20 بات رفتم واقعا از زیبایی این معبد انسان گیج میشه بشدت هنر مندانه ساخته شده است  این هنرمند هنوز در قید حیات هست ودر بانکوک زندگی می کند تمام وسایل کارش و طراحی هایش در موزه در محوطه این معبد هست وتعدادی مجسمه ونقاشی از این هنرمند در این موزه هست و موزه دیگری نیز هست که از طراحی ونقاشی این هنرمند هست در جلو این دو موزه میز هایی از که کارت پستال مانند که بازدید کننده ها می توانند مشخصات شان را بنویسند و مهر بزنند و با خود به عنوان یادگار که از  این موزه ومعبد بازدید کرده اند همراه خود ببرند در محوطه این موزه موسیقی زنده که خواننده های زن و مرد به زبان تایلند آواز می خوانند بقدری این موزه زیباست مثل تکه ایی الماس میدرخشد. چون در برنامه سفرم لائوس لحاظ شده بود من به طرف شهر مرزی وبالاتر ین نقطه مرزی تایلند یعنی شهر chiang Khong  با اتوبوس به قیمت 65  بات رفتم جاده چیانگ رای به چیانگ خونگ بسیار سبز و زیباست با کوه های سبز من یا جاده لاهیجان و رودسر و لیلا کوه میافتم اینجا به همان زیبا یی جاده شمال خودمان با فرهنگ تایلندی وقتی بطرف چیانگ خونگ می آمدم در راه دومعبد در ارتفاعات با بودا های قول پیکر دیدم البته این ها پا کودا ( محل زندگی و عبادت و مدتیتش کاهنان بود)   و تصمیم گرفتم بیایم این دو معبد را ببینم بعداز این به chiang Khong رسیدم خوابگاه به قیمت شبی سه دلاری وضعیت خوبی نداشت رفتم اداره کننده اش یه مرد پر حرف انگلیسی بود این شهر قبلا جز مستعمرات فرانسه بوده هنوز سبک کافه هایش فرانسوی است توریست ها تواین کافه مینشینند و آبجو میخورند فردا صبح به همان ترمینالی آمده بودم رفتم با اتوبوس های بین شهری چیانگ رای و چیانگ خونگ خودم را به آن دو معبد بالای کوه رساند م  بالا رفتم و آن دو بودای قول پیکر را دیدم یکی از آنها زمردی رنگ بود و راهبان مجسمه‌ایی زمردی بودن شهر chiang Khong کوچک اما سبز وخنک بود رودخانه ومهم مکونگ از تمام شهر عبور می کند در این قسمت شهر که من هستم عرض رودخانه بسیار کم است اما عمیق وپر آب از طرفی که من ایستاده ام خانه ها پنجره وخیابان و عبور اتومبیل ها  لائوس دیده میشه برای من که خیلی هیجان انگیز هست که از یه کشوری بتوانم کشور دیگر ببینم قایق ها وپنجره خانه ها ولنج های مسافر بری و باری با پرچم های دو کشوری در حال تردد از کنار هم هستند واقعا شهر chaing Khong زیبا یی خاص خودش را داره مثل شهری کوچک گیلان می ماند اما با این رودخانه مکونگ و نزدیک بودن دو کشوری تا این حد وقایق دو کشوری بی نظیره در شهر مردم ترکیبی از تایلند ی ها و لائوس ها هستند و عده‌ای از آمریکا یی ها و اروپایی ها که سالها در اینجا ساکن شده اند وکسب و کار خودشون را دارند صاحب مهمانخانه من یک مرد انگلیسی بود که میگفت 9 سال اینجا زندگی میکنه و در ضمن گردشی که میکردم با خانم آمریکا یی آشنا شدم و مقدار ی از راه را با این خانم میگفت با شوهرش چهار سال که اینجا ماندگار شدند اینجا را دوست داشت میگفت احساس امنیت وآرامش میکند و دو دختر داشت البته دخترانش بزرگ بودند و در امریکا زندگی میکردند او دعوت کرد به خانه اش بروم که متاسفانه من فرصت نکردم. اجاره خانه اش که یک خانه ویلایی بود پرسید م 100$ در ماه بود در تمام تایلند سوپر مارکت هایی هست بنام سون الون seven eleven که معمولا همه چیز با قیمت مشخص دارد حتی غذا و ساندویچ و دستگاه قهوه آماده و نوشابه به صورت لیوان و مکروفر هست میشود غذا بخری وگرم کنی به وسیله این فروشگاه ها می شود بلیت اتوبوس را رزرو کرد من سه روز در این شهر زیبا ماندم بسیار دوستداشتنی وآرام بود زیباتر سبز با غذاهای خوشمزه وتمیز روز چهارم ساعت 11 صبح با وانت های نیمکت دار که میگفتن تاکسی به قیمت نفری 50 بات به مرز لائوس که در 9 کیلومتر ی این شهر بود رفتم

سفرنامه، سفر من به جنوب و جنوب شرقی آسیا ...

روز بیست و پنج ام تا  سی ام دسامبر من با بلیط هشت دلاری ساعت هشت ونیم صبح سوار اتوبوس از وضعیت متوسط الحالی سوار شدم به مقصد تایلند در واقع پایتخت آن بانکوک من در  تایلند میزبانی نداشتم البته یکی بود که زیاد با روحیات هردو مان جور در نمی آمد ومن از Booking.com یک تخت در مهمانپذیر در خوابگاه زنان شبی هفت دلار رزرو کرده بودم  در زمان من یک بلیط رفت و برگشت رزرو ی از یکی از آژانس های تهران داشتم وهمراه بود یه چهار ساعتی از سیم ریپ راه افتاده بودیم که به مرز رسیدم طبق معمول فرمی را پر کردم  وبا همه راه افتادیم یه کمی اولش به پاسپورت من گیر دادن که  رفتم پیش افسر ارشد اون پاسپورت ام گرفت به من داد و راه نسبتا طولانی را طی کردم مثل همه و یک نفس راحت کشیدم که خوب بخوشی تمام شد ودنبال همه فکر میکردم باید سوار اتوبوس برای ادامه راه شوم از پله ها مثل بقیه بالا رفتم. دیدم صف طولانی هست که بیشتر کامبوجی ها بودند که از ظاهر فقیر شان معلوم بود برای کار به تایلند یا آوردن جنس ارزان میرند چون ساک های بزرگ خالی همراهشان بود چند توریست اروپا یی امریکا یی هم بودند  دوباره یه فرم پر کردم مثل همة، مردم کشورها ی آسیا یی برای رفتن به کشورهای یکدیگر برای پانزده روز نیاز به ویزا ندارند اما بیشتر از پانزده روز مثل اینکه نیاز به ویزا دارند. مردم کشورهای آسیایی خوش بحالشون انگار میرند به یکی از شهرستان های خودشان ومعمولا برای ورودی اما کن دیدنی هم مثل مردم محلی آن کشور پرداخت می کنند حتی افغانستان وپاکستان هم از نظر ورودی معافیت هایی دارند ایکاش حداقل کشورهای خاورمیانه هم همین قانون را برای هم داشتند. بلاخره نوبت که به من رسید دعا میکردم افسر کنترل ویزا و پاسپورت باآن خانوم مهربان باشم که چشمان خندانی داشت، اتفاقا من نوبت ام به آن خانوم رسید یک ماسک هم زده ، چشم تان روز بد نبیند همه اینکه پاسپورت من را دید آنقدر اعصبانی شد ماسک از دهان وگوشش افتاد من برام عادی شده بود ، من را مثل یک مجرم فرستاد دفتر پاسپورت را هم به دست خودم نداد. در دفتر مثل همیشه. شروع به سوال کردند چرا میری تایلند من با خونسردی جواب می دادم وبا این سن وسال که من دارم وشهرتی که تایلند داره از من پرسیدن چرا تنها میری، گفتم پاسپورت من ببینید من مدت شش ماهه کشورهای جنوب وجنوب شرق آسیا را می گردم فقط کشور شما نیست من جهانگردی رااز جنوب آسیا شروع کردم الان به کشور شما رسیدم  دو نفر. هردو خانوم بودند  یکی شان منطقی تر بود قبول کردند، پس از اینکه چند امضا مهر و انگشت به استن زدن وکپی از پاسپورت ونشان دادن بلیط رزرو ی سوری آنها تشخیص بلیط رزرو رابا خرید اصلی نمی دهند چون اصلا همچنین چیزی در این کشور ها نیست  اوکی شد که، وارد خاک تایلند شوم البته اتوبوس رفته بود من را با تعداد ی دیگه از توریست ها به بانکوک فرستادند ،ایلند با نام رسمی پادشاهی تایلند و نام سابق سیام، کشوری درشبه‌جزیره هندوچین واقع در جنوب شرقی آسیاست. این کشور از شمال با برمه و لائوس، از شرق با لائوس و کامبوج، از جنوب با مالزیو خلیج تایلند، و از غرب با برمه و دریای آندامان همسایه‌است.

زبان رسمی کشور تایلندی، پایتخت و همچنین پرجمعیت‌ترین شهر آنبانکوک و مذهب حدود ۹۵ درصد مردم بودایی استانکوک یا بانگکوک (به تایلندی: กรุงเทพมหานคร، تلفظ: کرونگتِپ مهاناکُن) پایتخت کشور تایلند است.

محت

• 
  
• 
  

نامگذاریویرایش

با این‌که به‌مدت دویست سال است که نام رسمی و محلی این شهر «کرونگتِپ» بوده‌است، ولی بیشتر خارجیان همواره از نام بانگکوک استفاده می‌کنند. مردم محل نام بانگکوک را برای یکی از مناطق این شهر به‌کار می‌برند.

نام کاملویرایش

نام کامل شهر بانکوک، چنان که توسط پادشاه بودا یدفا چولالوکه (بهانگلیسی: King Buddha Yodfa Chulaloke) تعیین شده‌است، به عنوان بلندترین نام یک مکان در دنیا در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده‌است.با این معطلی که من در مرز داشتم ساعت نه شب رسیدم به بانکوک کوچه وخیابان محل اقامت من یکی از محل های معروف خوش گذرانی که بارها کلاب ها و دانسینگ های زیاد داشت موسیقی غربی گوش کر میکردم ترافیک توریست من قبلا سفر نامه خونده بودم میدانستم  محله خوسان جز محله های خوشگذرانی است البته که من با آگاهی که زیارتگاه نمیروم به تایلند میروم و میخواستم خودم راگول نزنم و ادا در نیاورم آمدم فرهنگ این مردم را هر چه هست ببینم.خوابگاه من Aris بالای بار معرف بود البته طبقه چهارم با خودم گفتم اگر خیلی نا جور باشد فردا میرم جای دیگه یک شب مهم نیست و من شش شب در این خوابگاه ماندم بسیار تمیز مودب و راحت و امن بود کارکنانش همه مرا دوست داشتن و همه مسافرانش صرفاً توریست بودند و هیج چیز بدی یا رفتار ناشایست در آنجا من ندیدم  حتی در خیابان دختر و پسر همدیگر را می بوسیدند اما در خوابگاه همه رفتار معقول داشتند،زنان ودختر آن توریست آسیایی مثل کره ای ها و چینیها یا هنگ کنگی ها دختران بسیار محبوب بودند ودختران اروپایی وامریکایی واسترالیایی با فرهنگی که دارند شیطان تر ومتهورتر بودند البته چندتایی بیرون میرفتند و دختران شیطان برزیلی از شدت استقلال تهور بی نظیر بودند بسیار متفاوت شاید برای مردم ما غیر قابل درک،بانکوک شهری بسیار زیبا و سرگرم کننده است دیدنی بسیار زیاد و نزدیک به هم دارد زیبایی و طراحی ومعماری معابد بودایی واماکنی که راهبان زندگی ودرس می خوانند متفاوت در نوع خودش بی نظیر است  راهبان نارنجی پوش بسیار با توریست ها مهربان هستند می توانی به اماکن  که معمولا در جوار معابد هست بروید و ساعت ها با آنها حرف بزنید یا با آنها عکس بگیرید همیشه با خوشرویی استقبال می کنند  معمولا اماکن گردشگری در بانکوک ورودی رایگان دارد کمی اسکان در بانکوک گرانتر از سایر شهرهای تایلند هست یکی از جذاب ترین  دیدنی های تایلند بازار شناور  روستا ی amphawa که در پنجاه کیلومتر ی  بانکوک واقع شده که انواع واقسام غذاهای دریایی از صدف ها خرچنگ کوچک وبزرگ میگوهای کوچک وبزرگ وماهی مرکب همه در قایق های روی آب روی منقل ذغالی کباب میشود وگران هم نیست در خیابان وکوچه های مشرف یه این رودخانه هم انواع نوشیدنی ها و غذاهای دریایی وشیرینی ها بستنی ها و میو های خشک  و انواع خوردنی های محلی وموز های کباب شده یا سرخ شده ویا سوخاری شده با قیمت ارزان در معرض فروش است. در بانکوک فقط،تفریح شبانه آنطور که در کشور ما شایعه هست نیست.شهر بانکوک بسیار زیبا مدرن وپیشرفته است از وسایل عمومی رفت و آمدخوب دورن شهری بر خوردار است سه نوع اتوبوس دارد که سراسر این شهر پر جمعیت وپر توریست را پوشش خوبی می دهد اتوبوس قرمز که قدیمی است معمولااز7 تا 9 رینگ است بر حسب مسافت و اتوبوس های دو رنگ قرمز  و کرم رنگ هست از 9 تا 13 رینگ بر حسب مسافت و اتو بوس،تمیز ومرتبی هم دار رنگهای روشن دارد که از 13 تا 20 رینگ است  علاوه بر اتوبوس دو قطار دورن شهری دارد که بعضی از،قسمت های شهر را پوشش می دهد در بعضی از قسمت ها باید عوض،شوند به نظر من بلیطش خیلی گران است بر حسب ایستگاه ها است اینطور که من متوجه شدم ایستگاه 7 رینگ است یکی قطار BTS  که روی پل های هوایی ساخته شده و و قطار دیگر M RTکه مثل مترو ما در زیر زمین حرکت میکند بعضی از قسمت های شهر باید این دو قطار را سوار شد ایستگاه هایی دارد که میشود براحتی قطار عوض کنی وقبل از هر ایستگاه نام ایستگاه چند بار اعلام می،شود  خوبی،این قطار ها فقط،فرار کردن از ترافیک بانکوک است بعضی از قسمت های اصلی،شهر تمام مدت ترافیک دارد  بانکوک دیدنی زیاد دارد علاوه بر اینکه برای خرید انواع لباس وتزینتات و وسایل چوبی جای خوبی است وفروشگاه ها ومال های بزرگی دارد که برند های معرف واصل را دارند که قیمتش گران است و فروشگاه هایی هم هست که محصولات خود کشور تایلند یا هند واین ها را دارد اگر بگر دید جنس خوب با قیمت ارزان می توانید پیدا کنید معابد بسیار بزرگ متفاوتی داره  از جمله معبد بودای طلایی ودیدنی که به یاد بود استقلال این کشور به نام democracy monument که بیشترین دیدنی ها وامان تاریخی و مذهبی در اطراف این میدان هست ودیدن آنها حداقل سه روز وقت لازم هست ومیدان معرف دیگر که بزرگترین ترمینال اتوبوس و مینی بوس درون شهر وهمیشه گفت قسمت کلیدی شهر victory moment هست  دیدنی های دیگرgarnd Place.. Wat Pho.. Wat Phra Kaew Wat Arun... Jim Thompson House.. Khaosan road.. Golden buddies....Lumphini i ni park . یکی از تفریگاه شبانه خیابان  خوسان است که کوچه موازی خوابگاه من بود من این خوابگاه شبی 8 دلار گرفته بودم شب های عید بود وگران به خوابگاه که رسیدم یک دختر هنک گنکی ودو دختر استرالیا یی و یک دختر برزیلی هم بود گفتم بیاید با هم این خیابان را ببینم ولی آنها گفتن اصلا جای،خطرناکی نیست من هم رفتم خیلی، شلوغ بود دانسینگ های تاریکی بود که دختران و پسران توریست صف کشیده بودند و میز وصندلی بارها تا توی خیابان کشیده شده بود همه آبجو ومشروب میخورند پر غذا فروشی بود بعضی ها از دختر وپسر های توریست با صدای موزیک همینطور که راه میرفتند میرقصید ند  انگار امسال شلوار خیلی کوتاه مد شده بود ویا دامن کلوش کوتاه  دخترهای توریست اروپایی امریکا یی بقدری کوتاه پوشیده وبرای بلوز فقط سوتین داشتند و سرازیر بودند درآین خیابان که اصلا روسپیان تایلندی به نظر نمی آمدند آنها هم با لباس های تنگ ودامن وچهره آرایش کرده جلوی بارها نشسته بودند بسیار جوان بودند اما من در این کشورها دیگری که در آسیاسفر  کردم همه جا زن جوان روسپی می دیدم بخصوص در قسمت های پر از گردشگری وتوریستی این هم کالایی بود که عرضه میشد و یکی دوتا بعد مستی دیدم ودعوا بین جوانان پسر توریست البته پلیس سر این کوچه دفتر بزرگی داشت و کاملا کنترل میشد اصلا کسی بیخودی به زور مزاحمت ایجاد نمی کردن. چیز عجیبی من در این خیابان معروف ندیدم. در کشورهای دیگر نباشه،  مردم تایلند بسیار انسان های زحمت کش ومهربان ومسئولی هستند . همه زنان ودخترانشان آنطور که در ایران شایعه هست نیست خانواده های مستحکم منسجم دارند زنان و دختران در ادارات کارخانجات و فروشگاه وخیاطخانه ها کار میکنند اغلب کمک راننده که در اتوبوس بلیت میفروشند زن هستند غذا فروشی های خیابانی که به وفور است اغلب زنان و دختران هستند پابه پای شوهرشان کار میکنند  در فروشگاه های مختلف زنان تا پاسی از شب کار می کنند رفته گران زن هستند کشور تایلند یک کشور پیشرفته ومدرنیته و دارای سیستم خوب اداری وصنعتی است اگر کارشان عمدتا از راه فحشا بود. پس این کشور چطور آنقدر پیشرفت صنعتی کرده این مردمان کوشا یک کشور است که آ ن کشور میسازند.  من از بانکوک تا چیانگ مای شمال تایلند رابا اتوبوس رفتم کارخانجات بسیار بزرگ وپیشرفته ایی را دیدم.  در این شهر دفاتر توریستی از پول بی زبان توریست های آمریکا یی و اروپایی بد عادت شدن و قیمت بلیط بین شهری را خیلی گران می دهند بهتر اگر حوصله دارید باید شهری را که میخواهید برید مشخص کنید خودتان از ترمینال آن قسمت بخرید مثلا برای شهر های و جزایر جنوبی این کشور از ترمینال جنوب و برای شهر های غربی وشمال از ترمینال شمال بلیط بخرید که برای رفتن به این ترمینال ها اتوبوس هست.مشکلاتی که در بانکوک برای من پیش آمد جواب ردی که از سفارتخانه ها ویتنام و چین و میانمار شنیدم اتفاقا با همین سفارتخانه ها در مالزی مراجعه کردم پاسخ مثبت میتوانستم بگیرم ولی خودم چون تصمیم دارم زمینی این کشور ها را برم موکول کردم به تایلند که به نظر میاد سیاست دولت تایلند باشه چون همه تا میدیدن پاسپورت من ایرانی میگفتن ویزا ندیدیم، مگر از طریق آژانس توریستی به آژانس مراجعه میکردم میگفتن به ایرانی ویزا نمیدن فایده ایی نداره، بانکوک رودخانه زیبایی داره بنام  Chao ohraya river که لنگرگاه های ( ایستگاه های)  متعددی که از این لنگرگاه ها میتوانید سوار لنج یا فری های بزرگی شوید قیمت بلیط آن 14  بات است قسمت عمده شهر بانکوک را از روی این رودخانه ببینید از ایستگاه های این رودخانه میتوانید به اماکن معروف ومعبد های مهم بروید و پس از بازدید دوباره برای مقصد بعدی سوار شوید یا اینکه سوار شوید وبدون پیاده شدن با آن دور تا دور قسمت بزرگی از بانکوک راببینید و درباره به مقصد اصلی برگردید یکی از راههای فراموش نکردن هتل یا خوابگاه یا مقصد مورد نظرتان عکس گرفتن از آن مکان هست میتوانید عکس را به مردم محلی یا راننده حتی متصدی مترو نشان دهید و راهنمایی بگیرد حتی اگر مقصد یا جایی را میخواهید ببینید می توانید از گوگل عکس آ ن آ بگیرد و بانشان دادن راهنمایی بگیرد وقتی من به بازار ومحله amphawa رفتم آنجا اسکله کوچکی بود با لنج های کوچک افراد را با7 بات  میبرد جزیره کوچکی که معبد زیبا و محلی زندگی وتحصیل راهبان داشت بانکوک بسیار دیدنی وزیبا باید وقت وحوصله داشت بلاخره من بعداز 7 روز بانکوک شلوغ وپر ترافیک اما دوستداشتنی را به طرف چیانگ مای chiang mai که شمال این کشور ترک کردم 

سفرنامه، سفر من به جنوب و جنوب شرقی آسیا ...

روز شانزدهم با بلیط هشت دلاری از پنوم پن به طرف سیم ریپ ( نام سیم ریپ   به معنای شکست سیام است بدست خمرها  در جنگ صد ساله به این معنی که پادشاه خمرها آنکه چان در این شهر پادشاه سیام ها  تایلند ی ها را شکست داده البته محققان معتقدند که این جعلی است)  حرکت. کردم ، ساعت 8 صبح قرار بود یک ون از طرف شرکتی که بلیط را خریده بودم بیاید دنبالم و جالب این که وقتی صبح میخواستم تخت را تحویل دهم  جوان  

متصدی پرسید کجا میری گفتم سیم ریپ بلیط را خواست   وقتی نشانش دادم بلافاصله تماس گرفت با شرکت مربوطه و  وضعیت حرکت اتوبوس را کنترل کرد و گفت اتوبوس اینجا نمی آ ید کمک کرد چمدان ام را  به توک توک داد با راننده صحبت کرد من را به  ترمینال اتوبوس مربوطه برساند وبه من گفت  کرایه توک توک را آن شرکت میدهد از این کشور درب داغون این که مسافر از محل هتل میبرند یا هزینه بردن به محل هتل را خودشان به عهده میگیرند جالبه.  اتوبوس  معمولی بود.  در سفر نامه ها خوانده بودم ، جاده بین این دو شهر خیلی بد هست بقدری اتوبوس  بالا وپایین میپره که  تمام بدن درد میگیره ولی امسال جاده کاملاً صاف بود اما انقدر خاک داشت و خاک کشور های شرق آسیا آجری رنگ است اولاً بینی و دهان من مزه خاک گرفته بود با اینکه پنجره ها همه بسته بود و وقتی چمدان را از اتوبوس تحویل گرفتم کاملا آجری رنگ بود پر از خاک. بگذریم   ساعت هفت ونیم به سیم ریپ رسید م وقتی آدرس هاستل را به راننده های توک توک نشان دادم، گفتن 200 کیلومتر دورتر است من در سایت Booking.com  سیم ریپ را چک کردم اما چون اسامی شهر کوچک اطراف را بلد نبودم   این اشتباه اولین بار بود، اتفاق افتاد شاید هم هتل برای بدست آوردن مشتری در لیست  خود این هاستل  را قرار داده، بلاخره فکر کردم الان برای رفتن وآمد دویست کیلومتر هر روز به سیم ریپ فایده نداره بنا براین از یکی از تو ک توک ها خواستم من را به یک خوابگاه مناسب نزدیک مرکز شهر  ببرد،،  قبول کرد. اولین هتل که دید م، رسپشن گفت خوابگاه پره، فقط اتاق خصوصی داره که گران بود   قبول نکردم کثیف هم بود. از توک توک خواستم جای دیگر را نشان دهد قبول کرد.  جای دیگر  خوابگاه داشت ولی شلوغ ونامنظم و کثیف بود، با راننده توک توک گفتم جای بهتر ببر بلاخره من به یک هتل بهتر برد ،اتاق بسیار تمیز با تلویزیون و مینی بار  شبی هفت دلار برای پنج شب.  من میخواستم بدیدن خود شهر سیم ریپ و مجموعه آنگکور وات برم  که در جهان معروف است عهده از توریست ها فقط کامبوج برای دیدن این مجموعه تاریخی می آیند . د ر این شهر گرانی بیداد میکند همه چیز با دلار معامله میشود اص،اصلا پول کامبوج ارزشی ندارد، حتی فروشندگان دوره گرد و خیابانی، دلار می گیرند و بقیه پول را به دلار پس میدهند.  اصلا وسیله رفت و آمد عمومی  وجود ندارد فقط تاکسی‌ها وموتورسیکلت و  توک توک، شهر امنیت ندارد خود پلیس باج گیر وبزهکار است این ها از عوامل فقر است مردم بشدت فقیر هستند فحشا بین دختران وزنان در مناطق توریستی رواج دارد ودزد ی جیب بری  و تکدی گری بیداد می کند فقط چند خیابان سرگرم کننده وزیبا در مرکز شهر که لوازم زیورالات وصنایع دستی ونقاشی سنتی و لباس ها محلی با طراحی ونقاشی پارچه محلی که بسیار در نوع خودش زیبا وگران   هستند، همان چند خیابان اطراف رودخانه سیم ریپ درست به همین نام این رودخانه سیم ریپ را به پنوم پن وصل میکند وبعضی ها آنرا با رودخانه  مکونگ اشتباه میگیرند رودخانه مکونگ از مرکز شهر دور است در یک طرف این  رودخانه  پر از رستوران وبار های زیبا وبا خواننده گان محلی که به زبان انگلیسی ترانه های معروف آمریکا یی وانگلیسی میخوانند و دسته ایی ارکستر محلی با لباس و ادوات موسیقی محلی می نوازند در رستوران انواع پخت با منقل و آ تش یا بخار پز ویا  درظروف آب جوش به انتخاب مشتری پخته و تناول می شود ودر کنار همین رستوران ها انواع سالن ماساژ در ملاعام روی تخت های مجهز وسایل، ماساژ به وسیله دختران جوان یا پسران جوان انجام می شود و حوضچه کوچک شیشه ایی که ماهی کوچک خاکستری که پاها را با دهان کوچکشان به اصطلاح ماساژ میدهند، درهمین خیابان ها دکه ها پر از میوه های استوایی ومحلی هستند که پوست کنده و آماده به سلیقه مشتری میکس میشود و یا آب آن ارائه میشود و انواع غذاها وخوراکی های خیابانی عرضه میشود که توریست ها را به این خیابان ها میکشانند و انواع سوسک های سرخ شده و لارهای آماده خوردن مارهای کباب شده البته مار های کوچک در عکس ها میبینید و عنکبوت های کباب شده برای خوردن و بارهای آبجو خوری با موسیقی زنده ومشروبخوری ها میز ها بیرون از بار پذیرایی میشود در این خیابان مملو از توریست در حال خوشگذرانی،،، و در چند خیابان اطراف رودخانه سیم ریپ مردم در فقر و بدبختی و فلاکت بار زندگی میکنند معمولا خانه هاشان را بر روی مرداب  بصورت کلبه های چوبی وکثیف وغیره بهداشتی ساخته اند و بچه های زیبا در شرایط بسیار نا مطلوب بسر میبرند اغلب مردم کامبوج کم سواد ونا آگاه به حقوق خود هستند واین مردم هنرمند به عمد عقب نگهداشته داشته شده اند آنها در فرهنگ تغذیه  خود، خوردن گوشت سگ و گربه را وحشرات لار ها را دارند ولی تغذیه روزمره  آنها نیست من از    راننده توک توک پرسید م گفت بله گوشت سگ خورده ولی گریه نه ولی عده‌ای میخورند با این وجود بسیار از مردم سگ دارند  وگربه آزاد من در شهر روستا دیدم.                                          آنگکور وات..   انگکور وات نام مجموعه‌ای از معابد است که در؟ اوایل سدهٔ دوازدهم برای شاه سوریاوارمان دوم در انگکور در کامبوج ساخته شد تا پرستشگاه حکومتی و پایتخت او قرار گیرد. این معبد که در ابتدا معبدی هندو بود و به ویشنو،، خدای هندیان تقدیم شده بود پس از ورود آیین بودا به معبدی بودایی بدل شد. انگکور وات که تا به‌امروز به‌خوبی حفظ شده است هنوز هم تنها پرستشگاهی است که از زمان ساختش تا کنون به عنوان یک مرکز مذهبی استفاده می‌شود.

این معبد بزرگترین بنای مذهبی در جهان است و معماری اصیل خمری را می‌توان در آن مشاهده نمود. انگکور وات که اصلی‌ترین جاذبهٔ گردشگری کامبوج است، نشان ملی آن کشور نیز به‌شمار می‌آید و طرح آن بر روی پرچم کامبوج نیز نقش بسته است.

«انگکور وات» ترکیبی امروزی به معنای «پرستشگاه شهر» است. «انگکور» شکل بومی کلمهٔ نوکور است که از واژهٔ سانسکریت ناگارا (नगर) به‌معنای پایتخت یا شهر گرفته شده و «وات» نیز واژهٔ خمری برای معبد است. پیشتر این معبد به Preah Pisnulok شناخته می‌شد که لقب پس از مرگ بنیان‌گذارش شاه سوریاوارمان دوم بود. فروشگاه زیادی هست که تور آنگکور وات را میفروشند به قیمت از75 دلار تا 110 دلار . اما عده‌ای هم خودشان میروند، من با یک توک توک قرار گذاشتیم روزی پانزده دلار از ساعت پنج صبح،، برای دیدن انعکاس آنگکور وات در آب ،ورودی روز اول آن، بیست دلار هست  که در مقابل یک دوربی باید ایستاد از شما عکس میگیرند و کارتی با تاریخ آنروز وعکس صادر میشود که در مقابل هر ورودی، باید آن رانشان بدهید تا با چهره کنترل کنند البته ورودی روز اول بیست دلار و روز دوم مجدداً بیست دلار روز سوم رایگان میباشد و روز چهارم مجدداً بیست دلار کسانی که در روز اول تا چهارم رفته و شصت دلار پرداخته باشند دوروز میتوانند رایگان به آنگکور وات بروند که بیش از دو یا سه روز نیاز نیست  من بعداز دیدن آنگکور وات به تایلند یعنی فردا صبح ساعت هشت زمینی با اتوبوس راهی میشوم