سفرنامه، سفر من به جنوب و جنوب شرقی آسیا ...

روز شانزدهم با بلیط هشت دلاری از پنوم پن به طرف سیم ریپ ( نام سیم ریپ   به معنای شکست سیام است بدست خمرها  در جنگ صد ساله به این معنی که پادشاه خمرها آنکه چان در این شهر پادشاه سیام ها  تایلند ی ها را شکست داده البته محققان معتقدند که این جعلی است)  حرکت. کردم ، ساعت 8 صبح قرار بود یک ون از طرف شرکتی که بلیط را خریده بودم بیاید دنبالم و جالب این که وقتی صبح میخواستم تخت را تحویل دهم  جوان  

متصدی پرسید کجا میری گفتم سیم ریپ بلیط را خواست   وقتی نشانش دادم بلافاصله تماس گرفت با شرکت مربوطه و  وضعیت حرکت اتوبوس را کنترل کرد و گفت اتوبوس اینجا نمی آ ید کمک کرد چمدان ام را  به توک توک داد با راننده صحبت کرد من را به  ترمینال اتوبوس مربوطه برساند وبه من گفت  کرایه توک توک را آن شرکت میدهد از این کشور درب داغون این که مسافر از محل هتل میبرند یا هزینه بردن به محل هتل را خودشان به عهده میگیرند جالبه.  اتوبوس  معمولی بود.  در سفر نامه ها خوانده بودم ، جاده بین این دو شهر خیلی بد هست بقدری اتوبوس  بالا وپایین میپره که  تمام بدن درد میگیره ولی امسال جاده کاملاً صاف بود اما انقدر خاک داشت و خاک کشور های شرق آسیا آجری رنگ است اولاً بینی و دهان من مزه خاک گرفته بود با اینکه پنجره ها همه بسته بود و وقتی چمدان را از اتوبوس تحویل گرفتم کاملا آجری رنگ بود پر از خاک. بگذریم   ساعت هفت ونیم به سیم ریپ رسید م وقتی آدرس هاستل را به راننده های توک توک نشان دادم، گفتن 200 کیلومتر دورتر است من در سایت Booking.com  سیم ریپ را چک کردم اما چون اسامی شهر کوچک اطراف را بلد نبودم   این اشتباه اولین بار بود، اتفاق افتاد شاید هم هتل برای بدست آوردن مشتری در لیست  خود این هاستل  را قرار داده، بلاخره فکر کردم الان برای رفتن وآمد دویست کیلومتر هر روز به سیم ریپ فایده نداره بنا براین از یکی از تو ک توک ها خواستم من را به یک خوابگاه مناسب نزدیک مرکز شهر  ببرد،،  قبول کرد. اولین هتل که دید م، رسپشن گفت خوابگاه پره، فقط اتاق خصوصی داره که گران بود   قبول نکردم کثیف هم بود. از توک توک خواستم جای دیگر را نشان دهد قبول کرد.  جای دیگر  خوابگاه داشت ولی شلوغ ونامنظم و کثیف بود، با راننده توک توک گفتم جای بهتر ببر بلاخره من به یک هتل بهتر برد ،اتاق بسیار تمیز با تلویزیون و مینی بار  شبی هفت دلار برای پنج شب.  من میخواستم بدیدن خود شهر سیم ریپ و مجموعه آنگکور وات برم  که در جهان معروف است عهده از توریست ها فقط کامبوج برای دیدن این مجموعه تاریخی می آیند . د ر این شهر گرانی بیداد میکند همه چیز با دلار معامله میشود اص،اصلا پول کامبوج ارزشی ندارد، حتی فروشندگان دوره گرد و خیابانی، دلار می گیرند و بقیه پول را به دلار پس میدهند.  اصلا وسیله رفت و آمد عمومی  وجود ندارد فقط تاکسی‌ها وموتورسیکلت و  توک توک، شهر امنیت ندارد خود پلیس باج گیر وبزهکار است این ها از عوامل فقر است مردم بشدت فقیر هستند فحشا بین دختران وزنان در مناطق توریستی رواج دارد ودزد ی جیب بری  و تکدی گری بیداد می کند فقط چند خیابان سرگرم کننده وزیبا در مرکز شهر که لوازم زیورالات وصنایع دستی ونقاشی سنتی و لباس ها محلی با طراحی ونقاشی پارچه محلی که بسیار در نوع خودش زیبا وگران   هستند، همان چند خیابان اطراف رودخانه سیم ریپ درست به همین نام این رودخانه سیم ریپ را به پنوم پن وصل میکند وبعضی ها آنرا با رودخانه  مکونگ اشتباه میگیرند رودخانه مکونگ از مرکز شهر دور است در یک طرف این  رودخانه  پر از رستوران وبار های زیبا وبا خواننده گان محلی که به زبان انگلیسی ترانه های معروف آمریکا یی وانگلیسی میخوانند و دسته ایی ارکستر محلی با لباس و ادوات موسیقی محلی می نوازند در رستوران انواع پخت با منقل و آ تش یا بخار پز ویا  درظروف آب جوش به انتخاب مشتری پخته و تناول می شود ودر کنار همین رستوران ها انواع سالن ماساژ در ملاعام روی تخت های مجهز وسایل، ماساژ به وسیله دختران جوان یا پسران جوان انجام می شود و حوضچه کوچک شیشه ایی که ماهی کوچک خاکستری که پاها را با دهان کوچکشان به اصطلاح ماساژ میدهند، درهمین خیابان ها دکه ها پر از میوه های استوایی ومحلی هستند که پوست کنده و آماده به سلیقه مشتری میکس میشود و یا آب آن ارائه میشود و انواع غذاها وخوراکی های خیابانی عرضه میشود که توریست ها را به این خیابان ها میکشانند و انواع سوسک های سرخ شده و لارهای آماده خوردن مارهای کباب شده البته مار های کوچک در عکس ها میبینید و عنکبوت های کباب شده برای خوردن و بارهای آبجو خوری با موسیقی زنده ومشروبخوری ها میز ها بیرون از بار پذیرایی میشود در این خیابان مملو از توریست در حال خوشگذرانی،،، و در چند خیابان اطراف رودخانه سیم ریپ مردم در فقر و بدبختی و فلاکت بار زندگی میکنند معمولا خانه هاشان را بر روی مرداب  بصورت کلبه های چوبی وکثیف وغیره بهداشتی ساخته اند و بچه های زیبا در شرایط بسیار نا مطلوب بسر میبرند اغلب مردم کامبوج کم سواد ونا آگاه به حقوق خود هستند واین مردم هنرمند به عمد عقب نگهداشته داشته شده اند آنها در فرهنگ تغذیه  خود، خوردن گوشت سگ و گربه را وحشرات لار ها را دارند ولی تغذیه روزمره  آنها نیست من از    راننده توک توک پرسید م گفت بله گوشت سگ خورده ولی گریه نه ولی عده‌ای میخورند با این وجود بسیار از مردم سگ دارند  وگربه آزاد من در شهر روستا دیدم.                                          آنگکور وات..   انگکور وات نام مجموعه‌ای از معابد است که در؟ اوایل سدهٔ دوازدهم برای شاه سوریاوارمان دوم در انگکور در کامبوج ساخته شد تا پرستشگاه حکومتی و پایتخت او قرار گیرد. این معبد که در ابتدا معبدی هندو بود و به ویشنو،، خدای هندیان تقدیم شده بود پس از ورود آیین بودا به معبدی بودایی بدل شد. انگکور وات که تا به‌امروز به‌خوبی حفظ شده است هنوز هم تنها پرستشگاهی است که از زمان ساختش تا کنون به عنوان یک مرکز مذهبی استفاده می‌شود.

این معبد بزرگترین بنای مذهبی در جهان است و معماری اصیل خمری را می‌توان در آن مشاهده نمود. انگکور وات که اصلی‌ترین جاذبهٔ گردشگری کامبوج است، نشان ملی آن کشور نیز به‌شمار می‌آید و طرح آن بر روی پرچم کامبوج نیز نقش بسته است.

«انگکور وات» ترکیبی امروزی به معنای «پرستشگاه شهر» است. «انگکور» شکل بومی کلمهٔ نوکور است که از واژهٔ سانسکریت ناگارا (नगर) به‌معنای پایتخت یا شهر گرفته شده و «وات» نیز واژهٔ خمری برای معبد است. پیشتر این معبد به Preah Pisnulok شناخته می‌شد که لقب پس از مرگ بنیان‌گذارش شاه سوریاوارمان دوم بود. فروشگاه زیادی هست که تور آنگکور وات را میفروشند به قیمت از75 دلار تا 110 دلار . اما عده‌ای هم خودشان میروند، من با یک توک توک قرار گذاشتیم روزی پانزده دلار از ساعت پنج صبح،، برای دیدن انعکاس آنگکور وات در آب ،ورودی روز اول آن، بیست دلار هست  که در مقابل یک دوربی باید ایستاد از شما عکس میگیرند و کارتی با تاریخ آنروز وعکس صادر میشود که در مقابل هر ورودی، باید آن رانشان بدهید تا با چهره کنترل کنند البته ورودی روز اول بیست دلار و روز دوم مجدداً بیست دلار روز سوم رایگان میباشد و روز چهارم مجدداً بیست دلار کسانی که در روز اول تا چهارم رفته و شصت دلار پرداخته باشند دوروز میتوانند رایگان به آنگکور وات بروند که بیش از دو یا سه روز نیاز نیست  من بعداز دیدن آنگکور وات به تایلند یعنی فردا صبح ساعت هشت زمینی با اتوبوس راهی میشوم